AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASI ADINDAN

 Azərbaycan Respublikası

Konstitusiya Məhkəməsi Plenumunun 

Q Ə R A R I 

Azərbaycan Respublikası Mülki Məcəlləsinin 1159-cu maddəsinin bəzi müddəalarının həmin Məcəllənin 1165-ci  maddəsi ilə əlaqəli şəkildə şərh edilməsinə dair

28 iyul 2022-ci il                                                                                     Bakı şəhəri

Azərbaycan Respublikası Konstitusiya Məhkəməsinin Plenumu Fərhad Abdullayev (sədr), Sona Salmanova (məruzəçi-hakim), Humay Əfəndiyeva, Rövşən İsmayılov, Ceyhun Qaracayev, Rafael Qvaladze, Mahir Muradov, İsa Nəcəfov və Kamran Şəfiyevdən ibarət tərkibdə,

məhkəmə katibi Fəraid Əliyevin iştirakı ilə,

Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 130-cu maddəsinin VI hissəsinə, “Konstitusiya Məhkəməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun 27.2 və 33-cü maddələrinə və Azərbaycan Respublikası Konstitusiya Məhkəməsinin Daxili Nizamnaməsinin 39-cu maddəsinə müvafiq olaraq, xüsusi konstitusiya icraatının  yazılı prosedur qaydasında keçirilən məhkəmə iclasında Bakı Apellyasiya Məhkəməsinin müraciəti əsasında Azərbaycan Respublikası Mülki Məcəlləsinin 1159-cu maddəsinin  bəzi müddəalarının həmin Məcəllənin 1165-ci maddəsi ilə əlaqəli şəkildə şərh edilməsinə dair konstitusiya işinə baxdı.

İş üzrə hakim S.Salmanovanın məruzəsini, maraqlı subyektlərin nümayəndələri Bakı Apellyasiya Məhkəməsinin hakimi İ.Şirinovun və Azərbaycan Respublikası Milli Məclisi Aparatının İqtisadi qanunvericilik şöbəsinin müdiri M.Bazıqovun, mütəxəssis qismində Azərbaycan Respublikası Vəkillər Kollegiyasının Rəyasət Heyətinin, Azərbaycan Respublikası Ali Məhkəməsinin mülahizələrini, ekspert Bakı Dövlət Universitetinin Hüquq fakültəsinin Mülki hüquq kafedrasının dosenti, hüquq üzrə fəlsəfə doktoru S.Süleymanlının rəyini və iş materiallarını araşdırıb müzakirə edərək, Azərbaycan Respublikası Konstitusiya Məhkəməsinin Plenumu

MÜƏYYƏN  ETDİ:

Bakı Apellyasiya Məhkəməsi Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya Məhkəməsinə (bundan sonra – Konstitusiya Məhkəməsi) müraciət edərək Azərbaycan Respublikası Mülki Məcəlləsinin (bundan sonra – Mülki Məcəllə) 1159.5-ci maddəsinin həmin Məcəllənin 1165-ci maddəsi ilə əlaqəli şəkildə şərh olunmasını xahiş etmişdir.

Müraciətdən və ona əlavə edilmiş sənədlərdən görünür ki, Bakı şəhəri 14 saylı Notariat Ofisinin 31 may 2021-ci il tarixli məktubu ilə miras qoyanla qohumluq münasibətlərini təsdiq edən sənəd təqdim edilməməsi  səbəbindən A.Tağıyevə vərəsəlik hüququ haqqında şəhadətnamənin verilməsindən imtina edilmiş və bundan sonra o, hüquqi əhəmiyyəti  olan faktların müəyyən edilməsinə dair ərizə ilə məhkəməyə müraciət etmişdir.

A.Tağıyev ərizəsində göstərmişdir ki, onun yaxın qohumu S.Əliyeva 28 fevral 2021-ci il  tarixində Bakı şəhərində vəfat etmişdir. Miras qoyan onun əmisi nəvəsidir, digər vərəsəsi yoxdur. A.Tağıyev 1986-cı ildə vəfat etmiş atası M.Tağıyev ilə miras qoyan S.Əliyevanın 1968-ci ildə vəfat etmiş babası  B.Tağıyevin qardaş olması, eləcə də S.Əliyevadan miras qalmış əmlakın qəbul edilməsi barədə hüquqi əhəmiyyəti olan faktların müəyyən edilməsinə dair qətnamə qəbul olunmasını məhkəmədən xahiş etmişdir.

Bakı şəhəri Nərimanov Rayon Məhkəməsinin 21 oktyabr 2021-ci il tarixli qətnaməsi ilə A.Tağıyevin ərizəsi kifayət qədər sübut təqdim edilməməsi əsas gətirilərək təmin olunmamışdır.

Ərizəçi qətnamədən apellyasiya şikayəti verərək, məhkəmə tərəfindən işə baxılan zaman sübutların hərtərəfli və tam araşdırılmamasına, maddi və prosessual hüquq normalarının pozulmasına istinad etmişdir.

Bakı Apellyasiya Məhkəməsinin Mülki Kollegiyası tərəfindən həmin qətnamədən verilmiş apellyasiya şikayəti üzrə aparılan araşdırma zamanı məsələ ilə bağlı müxtəlif  yanaşmaların olduğu müəyyən edilmişdir.

Mövcud yanaşmalardan birinə görə, ərizəçi Mülki Məcəllənin 1159-cu maddəsində nəzərdə tutulmuş heç bir qrupa aid olmadığından, onun qanun üzrə vərəsə hesab olunması mümkün deyildir. Digər yanaşmaya əsasən isə qanun üzrə vərəsəlikdə beş növbə vərəsəliyin müəyyən olunması, bu növbələrdən heç birinə aid olmayan digər qohumların inkar edilməsi üçün əsas deyildir. Belə ki, ilk beş növbə qanun üzrə vərəsələr olmadığı təqdirdə miras qoyanın beşinci növbədən sonrakı qohumları da vərəsə ola bilər, bu zaman hər hansı növbə və ardıcıllıq nəzərdə tutulmamışdır və digər qohumların vərəsəliyinin istisna edilməsi bərabərsizliyə və ədalətsizliyə gətirib çıxarar.

Müraciətedən hesab edir ki, hazırkı iş üzrə ərizəçinin ölməsi halında əmisi nəvəsi S.Əliyevanın ona vərəsə ola biləcəyinə baxmayaraq, onun (A.Tağıyevin) babanın qardaşı uşağı qismində vərəsə ola bilməməsi qeyri-müəyyənlik yaradaraq bərabərlik hüququnun pozulmasına səbəb ola bilər.

Göstərilənlərə əsasən Bakı Apellyasiya Məhkəməsinin Mülki Kollegiyası iş üzrə tətbiq edilməli olan maddi hüquq norması kimi qanun üzrə vərəsəlikdə növbəlik, müvafiq növbəyə aid vərəsələrin dairəsi, eləcə də vərəsələri olmayan əmlakın dövlətə keçməsi ilə bağlı münasibətləri tənzimləyən Mülki Məcəllənin müvafiq maddələrinin Konstitusiya Məhkəməsi tərəfindən şərh edilməsinin zəruri olduğu qənaətinə gəlmişdir.

Konstitusiya Məhkəməsinin Plenumu müraciətlə bağlı aşağıdakıların qeyd olunmasını vacib hesab edir.

Konstitusiyanın 29-cu maddəsinin VII hissəsi ilə təminat verilən vərəsəlik hüququ miras qoymağı, yəni bir tərəfdən vəsiyyət edə bilməyi, digər tərəfdən isə vərəsə olaraq mirası qəbul edib ona sahib olmağı nəzərdə tutur. Maddənin məzmunundan göründüyü kimi, bu norma ilə iki mənafeyin hüquqi baxımdan qorunması konstitusion təminat altına alınır. Birincisi, miras qoyana əmlakının ona yaxın olan şəxslərə qalacağına, ikincisi isə miras qoyandan qalan miras əmlaka onun yaxınlarının varis olmalarına hüquqi təminat verilir.

Vərəsəlik hüququ mülkiyyətçinin sağlığında əldə etdiyi əmlak və digər maddi nemətlərin ölümündən sonra onun iradəsinə uyğun olaraq müəyyən etdiyi vərəsələrinə, iradəsini ifadə etmədiyi təqdirdə isə qanunla müəyyən edilən vərəsələrinə keçməsini ehtiva edir. Mülki hüququn bu institutu vasitəsi ilə miras qoyanın, onun kreditorlarının, eləcə də vərəsələrinin mənafeyi qorunur, miras qoyanın əmlakın aqibəti ilə bağlı niyyətinin həyata keçirilməsinə şərait yaradılır, bununla da etibarlı və sağlam ailə münasibətlərinin qorunub inkişaf etdirilməsi təmin olunur. Qeyd olunan hallar həm şəxsiyyətin qorunması, həm də ictimai mənafelərin  təmin olunması məqsədinə xidmət etməklə, vərəsəlik hüquq qaydalarının məcburiliyini, yəni qanunverici tərəfindən müəyyən tənzimetmənin imperativliyini şərtləndirir.

Mülki Məcəllənin 1133-cü maddəsinə görə, vərəsəlik qanun və ya vəsiyyət üzrə və ya hər iki əsasla həyata keçirilir. Qanun üzrə vərəsəlik (ölmüş şəxsin əmlakının qanunda göstərilmiş şəxslərə keçməsi) o zaman qüvvədə olur ki, miras qoyan vəsiyyətnamə qoymur, yaxud vəsiyyətnamə tamamilə və ya qismən etibarsız sayılır.

Konstitusiya Məhkəməsi Plenumunun qanun üzrə vərəsəliklə bağlı formalaşdırdığı hüquqi mövqeyə əsasən, ailə üzvlərinin mənafeyinin üstünlüyü vərəsəlik hüququnun əsasında duran ailə təminatı prinsipindən irəli gəlir. Bu prinsip vətəndaş cəmiyyətinin özəyini təşkil edən ailənin təminatı məqsədilə yaxın qohumluqla (uşaq, ər, arvad, valideynlər) miras qoyana bağlı olan şəxslərin mənafeyinin digər şəxslərin mənafeyindən üstün olmasını nəzərdə tutur. Ailə-təminat prinsipinin məntiqinə əsasən mülkiyyətçiyə yaşadığı dövrdə məxsus olan əmlak (əmlakın müəyyən hissəsi) üzərində sərəncam vermək hüququ onun vəfatından sonra yaxın ailə üzvlərinə məxsus olmalıdır. Bu prinsip qanun üzrə vərəsəlik zamanı növbəlik, irsi transmissiya qaydalarında özünü göstərir və mirasın daha yaxın şəxslər dairəsinə çatmasına xidmət edir (“Azərbaycan Respublikası Mülki Məcəlləsinin 1193-cü maddəsinin Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 13-cü maddəsinin I və II hissələrinə, 29-cu maddəsinin I, II və III hissələrinə uyğunluğunun yoxlanılmasına dair” 2011-ci il 20 oktyabr tarixli Qərar).

 Qanun üzrə vərəsəlik zamanı vərəsələr miras qoyanın öldüyü məqamda sağ olmuş şəxslər, habelə miras qoyanın ölümündən sonra doğulmuş uşaqları ola bilərlər. Qanun üzrə vərəsə sayılan şəxslərin dairəsi və onların vərəsəliyə çağırılması növbəliyi Mülki Məcəllənin 1159-cu maddəsi ilə müəyyən edilmişdir. Həmin maddədə beş növbə vərəsəlik nəzərdə tutulmuşdur. Bu şəxslərə ölənin uşaqları, əri (arvadı), qardaş-bacıları, nənə - babaları və digər kateqoriya şəxslər aiddir. Göstərilən şəxslər miras qoyanla bu və ya digər dərəcə üzrə qohumluq münasibətində olan şəxslərdir.

Qeyd olunduğu kimi, qanun üzrə vərəsələr vərəsəliyə müəyyən olunmuş növbə qaydasında ardıcıllıqla çağırılırlar. Bu zaman vərəsənin miras qoyanla yaxın qohumluq faktı əsas meyar kimi nəzərdə tutulmuş və vərəsələrin ayrı-ayrı qruplarının miras qoyana yaxınlıq dərəcəsi ilə uyğunlaşdırılmışdır. Belə ki, bu dairə müəyyən edilərkən, ilk növbədə, ailə üzvlüyü, sonra yaxın qohumluq, daha sonra isə qohumluq amilləri ardıcıllıqla nəzərə alınmışdır.

Beləliklə, qanunda miras qoyana yaxınlığı baxımından qohumlar arasında beş növbə üzrə vərəsəliyin təsbiti yalnız əvvəlki növbənin vərəsələrinin olmaması halında sonrakı növbənin vərəsələrinin mirası qəbul etmək imkanını, başqa sözlə qohumlar arasında mirasa yiyələnməkdə miras qoyana yaxınlığı baxımından ardıcıllığı tənzimləyir.

Vurğulanmalıdır ki, əvvəlki Mülki Məcəllədən fərqli olaraq, yeni Mülki Məcəllədə qanunverici tərəfindən vərəsəliyin növbəliyi genişləndirilərək ikidən beş növbə vərəsələrə qədər artırılmışdır. Bu isə miras qoyanın maraqlarına uyğun olmaqla, əmlakın vərəsələri olmayan əmlak statusuna keçməsinin mümkünlüyünün aradan qaldırılması məqsədini daşıyır.

Mülki Məcəllənin 1159-cu maddəsində nəzərdə tutulmuş sonuncu növbə, yəni beşinci növbə vərəsələrə xala uşaqları və bibi uşaqları, dayı uşaqları və əmi uşaqları, onlar sağ olmadıqda isə onların uşaqları aiddir. Göstərilən şəxslərin beşinci növbə vərəsə qismində vərəsəliyə çağırılmaları üçün ondan əvvəl gələn digər növbə vərəsələrin olmaması, onların mirası qəbul etməməsi, mirasdan imtina etmələri və ya vərəsəlik hüququndan məhrum edilmələri zəruridir.

Mülki Məcəllənin 1160-cı maddəsinə uyğun olaraq, əvvəlki növbənin vərəsələrindən, heç olmasa birinin mövcudluğu sonrakı növbənin vərəsəliyini istisna edir.

Həmin Məcəllənin 1165-ci maddəsində isə vərəsələri olmayan əmlakın xəzinəyə keçməsi müəyyən edilmişdir. Bu maddəyə görə, əgər nə qanun üzrə, nə də vəsiyyət üzrə vərəsə yoxdursa və ya vərəsələrdən heç biri mirası qəbul etməmişdirsə, yaxud bütün vərəsələr vərəsəlik hüququndan məhrum edilmişdirsə, vərəsələri olmayan əmlak dövlətə keçir; əgər miras qoyan şəxs ahıllar və əlilliyi olan şəxslər üçün sosial xidmət müəssisələrinin, müalicə, tərbiyə və sosial təminat müəssisələrinin təminatında olmuşdursa, onların mülkiyyətinə keçir. Göründüyü kimi, dövlət həm qanun üzrə, həm də vəsiyyət üzrə vərəsə qismində vərəsəlik hüququnun daşıyıcısı ola bilər.

Göstərilən maddələrin qarşılıqlı təhlili göstərir ki, qanunverici tərəfindən qanun üzrə vərəsələrin, yəni qanunda miras qoyanın hüquqi varisləri kimi göstərilən şəxslərin dairəsi konkret müəyyənləşdirilmişdir. Vəsiyyət üzrə vərəsəlikdən fərqli olaraq, qanun üzrə vərəsəlik zamanı miras əmlakı əldə etmək hüququ olan şəxslərin dairəsi, eləcə də onlara miras əmlakdan düşəsi payın həcmi miras qoyanın iradəsi ilə deyil, məhz qanunla qəti və dəqiq olaraq təsbit edilmişdir. Bu baxımdan nəzərə alınmalıdır ki, qanunvericilikdə vərəsəliyin müəyyən həddi, yəni miras qoyanla qohumluq əlaqəsində olan və vərəsəliyə çağırılan şəxslərin məhdud dairəsi nəzərdə tutulduğundan, həmin həddən kənarda qalan şəxslər vərəsə hesab edilə bilməzlər. Beləliklə, mülki qanunvericilik qanun üzrə vərəsə ola bilən şəxslərin dairəsini beş növbə ilə məhdudlaşdırır və bu miras qoyanın Mülki Məcəllənin 1159-cu maddəsində müəyyən edilmiş növbəliyə daxil olmayan digər qohumların qanun üzrə vərəsə olması imkanını istisna edir.

Müraciətdə göstərildiyi kimi, qanun üzrə vərəsələrin dairəsinin qeyri-məhdud olması “qanun üzrə vərəsə” ifadəsinə zidd olmaqla, vərəsələrin və vərəsəlik paylarının müəyyən edilməsi, miras qoyanın öhdəliklərinə görə məsuliyyət, sonrakı növbəyə aid olan qohumların ardıcıllığının müəyyən edilməsi və s. hallar baxımından ciddi qarışıqlıq yaratmaqla qeyri-müəyyənliyə səbəb olar. Belə ki, “qanun üzrə vərəsə” ifadəsi vərəsələrin məhz “qanunda göstərilən” olduğunu ifadə etməklə vərəsələrin əhatəsinin sərhəd və həddini ehtiva edir.

Həmçinin vərəsəlik hüquq normaları nəzərdən keçirilərkən vərəsəliyin sosial- iqtisadi mahiyyətini, onun hüquqi məzmununu və hüquqi tənzimlənməsinin xarakterini müəyyən edən vərəsəlik hüququnun prinsiplərinin mühüm əhəmiyyət kəsb etdiyi aydın görünür. Bu prinsiplər vərəsəlik hüququnun əsasını təşkil etməklə, şəxsin ölümü nəticəsində onun əmlakının başqa şəxslərə (vərəsələrə) keçməsi ilə bağlı yaranan vərəsəlik münasibətlərini tənzimləyən hüquq normalarında ifadə olunmuş əsas ideyalar və rəhbər başlanğıclardır. Vərəsəliyin hüquqi nizamlanması məhz həmin prinsiplərin vasitəsilə həyata keçirilir. Vərəsəlik hüquq prinsiplərinə vəsiyyət azadlığı, vərəsəliyin mühafizəsi, növbəlik, ailə mənafeyinin qorunması, miras paylarının bərabər olması, miras əmlakın vərəsəlik hüququ üzrə dövlətə keçməsi kimi prinsiplər aiddir. Mülki hüquq nəzəriyyəsində və mülki qanunvericilikdə vərəsəliklə bağlı normalarda əks olunmuş bu prinsiplərdən məhz növbəlik, ailə mənafeyinin qorunması, miras əmlakın dövlətə keçməsi kimi qaydalar qanun üzrə vərəsəlik institutunda özünü biruzə verir.

Müraciətdə qaldırılan məsələlərdən biri də ərizəçinin vəfat edəcəyi təqdirdə əmisi nəvəsi S.Əliyevanın ona vərəsə ola biləcəyinə baxmayaraq, mövcud vəziyyətdə onun babanın qardaşı uşağı qismində əmisi nəvəsinə vərəsə ola bilməməsi ilə bağlıdır.

Bununla əlaqədar göstərilməlidir ki, mülki qanunvericiliyin vərəsəliklə bağlı normaları nəzərdən keçirildikdə, qanun üzrə vərəsəlik halında vərəsəyə münasibətdə deyil, məhz miras qoyana münasibətdə dairəsi konkret müəyyən edilmiş şəxslərin (qohumların) qanun üzrə vərəsə olmasının mümkünlüyünün təsbit edildiyi müşahidə olunur.

Göstərilənlərə əsasən Konstitusiya Məhkəməsinin Plenumu belə nəticəyə gəlir ki, mövcud qanunvericiliyə görə yalnız miras qoyana münasibətdə dairəsi qanunda konkret müəyyən edilmiş şəxslər qanun üzrə vərəsə qismində çıxış edə bilərlər. Lakin qarşılıqlı vərəsəliyin, o cümlədən vərəsəlik hüquq normaları ilə mülkiyyət hüququnun təmin edilməsi məqsədilə gələcəkdə qanunverici orqan tərəfindən vərəsəliyin növbəliyinin genişləndirilərək miras qoyanın digər yan xətt üzrə qohumlarının da (nənə və babanın anası və atasının uşaqlarının, yəni nənə-babanın bacı və qardaşlarının və s.) vərəsə ola bilmə imkanları nəzərdən keçirilə bilər.

Konstitusiya Məhkəməsinin Plenumu həmçinin vərəsəlik hüquq münasibətləri ilə bağlı mübahisələrə məhkəmədə baxılmasının prosessual qaydalarına əməl edilməsinin vacibliyini vurğulayaraq qeyd edir ki, miras payla əlaqədar iddia irəli sürülərkən iddiaçının vərəsəlik hüququ olan şəxslərin dairəsinə aid olmasını təsdiq edən sənədlərin mövcudluğu həmin mübahisələrin əsassız olaraq uzanmasının qarşısını almış olur.

  Belə ki, Mülki Məcəllənin 1291, 1321.1 və 1325-ci maddələrinin mənasına görə, vərəsələr arasında vərəsələrin dairəsi, miras kütləsi, payların həcmi, habelə mirasın bölüşdürülməsi ilə bağlı mübahisə olmadığı təqdirdə mirasın qəbul edilməsi ilə bağlı müraciət etmiş vərəsələrə həmin faktların tanınmasının və ya rəsmiləşdirilməsinin təsdiqi olan şəhadətnamənin verilməsi mütləqdir (“Azərbaycan Respublikası Mülki Məcəlləsinin 1291 və 1321.1-ci maddələrinin Azərbaycan Respublikası Mülki Prosessual Məcəlləsinin 24.1-ci maddəsi ilə əlaqəli şəkildə şərh edilməsinə dair” 2021-ci il 26 iyul tarixli Qərar).

Vərəsələr arasında razılıq əldə edilmədiyi təqdirdə, vərəsə olmaq hüququna malik olan şəxslərin dairəsinin və vərəsəlik paylarının müəyyənləşdirilməsi məqsədi ilə, ilk növbədə, mirasın qəbul edilməsi faktının və vərəsəliyin açılma yerinin, yaxud şəxslərin qohumluq münasibətləri kimi hüquqi əhəmiyyətli olan faktların müəyyən edilməsinə dair işlərə xüsusi icraat qaydasında baxıldıqdan sonra, miras əmlakın bölüşdürülməsi ilə bağlı məsələlərə ümumi iddia icraatı qaydasında baxıla bilər.

Eyni zamanda nəzərə alınmalıdır ki, Azərbaycan Respublikası Mülki Prosessual Məcəlləsinin 306.4-cü maddəsinə əsasən, xüsusi icraat qaydasında işlərə baxarkən məhkəməyə aid hüquq haqqında mübahisənin olduğu müəyyən edilərsə, hakim ərizənin baxılmamış saxlanılması haqqında qərardad çıxarır və maraqlı şəxslərə onların ümumi əsaslarla iddia vermək hüququnu izah edir.

Göstərilənlərə əsasən, Konstitusiya Məhkəməsinin Plenumu aşağıdakı nəticəyə gəlir:

- Mülki Məcəllənin 1159-cu maddəsinin mənasına görə, yalnız qanunla müəyyən edilmiş vərəsəliyin növbəliyinə daxil olan və miras qoyana münasibətdə müvafiq qohumluq dərəcəsi üzrə şəxslər vərəsə qismində çıxış edə bilər.

Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 130-cu maddəsinin VI hissəsini, “Konstitusiya Məhkəməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun 60, 62, 63, 65-67 və 69-cu maddələrini rəhbər tutaraq, Azərbaycan Respublikası Konstitusiya Məhkəməsinin Plenumu

QƏRARA  ALDI:

1.               Azərbaycan Respublikası Mülki Məcəlləsinin 1159-cu maddəsinin mənasına görə, yalnız qanunla müəyyən edilmiş vərəsəliyin növbəliyinə daxil olan və miras qoyana münasibətdə müvafiq qohumluq dərəcəsi üzrə şəxslər vərəsə qismində çıxış edə bilər.

2.  Qərar dərc edildiyi gündən qüvvəyə minir.

3.  Qərar rəsmi dövlət qəzetlərində və “Azərbaycan Respublikası Konstitusiya Məhkəməsinin Məlumatı”nda dərc edilsin, habelə Azərbaycan Respublikası Konstitusiya Məhkəməsinin rəsmi internet saytında yerləşdirilsin.

4.  Qərar qətidir, heç bir orqan və ya şəxs tərəfindən ləğv edilə, dəyişdirilə və ya rəsmi təfsir edilə bilməz.

Sədr                                                                                                Fərhad Abdullayev