AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASI ADINDAN
Azərbaycan Respublikası
Konstitusiya Məhkəməsi Plenumunun
Q Ə R A R I
“Bələdiyyə torpaqlarının idarə edilməsi haqqında” Azərbaycan
Respublikası Qanununun 9.8-ci maddəsinin Azərbaycan Respublikası
Konstitusiyasının 13 və 29-cu maddələri, eləcə də Azərbaycan Respublikası Mülki
Məcəlləsinin 152-ci maddəsinin müddəaları baxımından şərh edilməsinə dair
27 avqust 2020-ci il Bakı
şəhəri
Azərbaycan
Respublikası Konstitusiya Məhkəməsinin Plenumu Fərhad Abdullayev (sədr), Sona
Salmanova, Südabə Həsənova (məruzəçi-hakim), Rövşən İsmayılov, Ceyhun
Qaracayev, Rafael Qvaladze, Mahir Muradov, İsa Nəcəfov və Kamran Şəfiyevdən
ibarət tərkibdə,
məhkəmə
katibi Fəraid Əliyevin iştirakı ilə,
Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 130-cu maddəsinin VI hissəsinə,
“Konstitusiya Məhkəməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun 27.2 və 33-cü
maddələrinə və Azərbaycan Respublikası Konstitusiya Məhkəməsinin Daxili
Nizamnaməsinin 39-cu maddəsinə müvafiq olaraq, xüsusi konstitusiya icraatının
yazılı prosedur qaydasında keçirilən məhkəmə iclasında Göyçay Rayon Məhkəməsinin
müraciəti əsasında “Bələdiyyə torpaqlarının idarə edilməsi haqqında” Azərbaycan
Respublikası Qanununun 9.8-ci maddəsinin Azərbaycan Respublikası
Konstitusiyasının 13 və 29-cu maddələri, eləcə də Azərbaycan Respublikası Mülki
Məcəlləsinin 152-ci maddəsinin müddəaları baxımından şərh edilməsinə dair
konstitusiya işinə baxdı.
İş
üzrə hakim S.Həsənovanın məruzəsini, maraqlı subyekt Azərbaycan Respublikası
Milli Məclisi Aparatının İqtisadi və sosial qanunvericilik şöbəsi, mütəxəssislər
Azərbaycan Respublikası Ali Məhkəməsi və Azərbaycan Respublikası Ədliyyə
Nazirliyinin Bələdiyyələrlə iş mərkəzi tərəfindən təqdim edilmiş yazılı mülahizələri
və iş materiallarını araşdırıb müzakirə edərək, Azərbaycan Respublikası
Konstitusiya Məhkəməsinin Plenumu
MÜƏYYƏN ETDİ:
Göyçay
Rayon Məhkəməsi Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya Məhkəməsinə (bundan
sonra – Konstitusiya
Məhkəməsi) müraciət edərək, “Bələdiyyə torpaqlarının idarə edilməsi haqqında”
Azərbaycan Respublikası Qanununun (bundan sonra – “Bələdiyyə torpaqlarının idarə edilməsi haqqında”
Qanun) 9.8-ci maddəsinin Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının (bundan
sonra – Konstitusiya)
13 və 29-cu maddələri, eləcə də Azərbaycan Respublikası Mülki Məcəlləsinin
(bundan sonra – Mülki
Məcəllə) 152-ci maddəsinin müddəaları baxımından şərh edilməsini xahiş
etmişdir.
Müraciətdə
göstərilmişdir ki, Göyçay rayonu Potu Bələdiyyəsinin 2 mart 2018-ci il tarixli
qərarı ilə Göyçay rayonu Potu kəndi ərazisindən 0.12 ha həyətyanı torpaq sahəsi
Saçlı Abbasovaya satılmış, həmin qərar əsasında Göyçay rayon Notariat Ofisində
təsdiq edilmiş 11 iyul 2018-ci il tarixli alğı-satqı müqaviləsinə əsasən
2 641 manat məbləğində pul bələdiyyənin hesabına ödənilmişdir.
Qeyd
olunan müqavilənin 13-cü bəndi ilə “Bələdiyyə torpaqlarının idarə edilməsi
haqqında” Qanunun 9.8-ci maddəsinə istinad edilərək S.Abbasovaya beş il müddətində
həmin torpaq sahəsini özgəninkiləşdirmək qadağan edilmişdir.
S.Abbasova
maddi çətinlik səbəbindən həmin torpaq sahəsini satmaq istəyərkən Göyçay rayon Notariat
Ofisi tərəfindən notariat əməliyyatının həyata keçirilməsindən imtina edilmiş,
buna səbəb kimi alğı-satqı müqaviləsinin 13-cü bəndi göstərilmişdir.
Bundan
sonra S.Abbasova Konstitusiyanın 13 və 29-cu maddələrində nəzərdə tutulmuş
mülkiyyət hüququnun pozulmasına əsaslanmaqla Göyçay Rayon Məhkəməsinə müraciət
edərək, notariat hərəkətlərinin aparılması vəzifəsinin Göyçay rayon Notariat
Ofisinin üzərinə qoyulması barədə qətnamə qəbul edilməsini xahiş etmişdir.
Müraciətedən
“Normativ hüquqi aktlar haqqında” Azərbaycan Respublikası Konstitusiya
Qanununun 2.5-ci maddəsinə, yəni Mülki Məcəllə mülki hüquq normalarını əks
etdirən digər Məcəllə və qanunlarla ziddiyyət təşkil etdikdə, Mülki Məcəllənin
tətbiq edilməsini və onun mülki dövriyyəni tənzimləyən qanunvericilik sistemində
üstün hüquqi qüvvəyə malik olmasını nəzərdə tutan hüquq normasına istinad edərək
“Bələdiyyə torpaqlarının idarə edilməsi haqqında” Qanunun 9.8-ci maddəsinin Konstitusiyanın
13 və 29-cu maddələri, eləcə də Mülki Məcəllənin 152-ci maddəsi ilə uyğunsuzluq
təşkil etdiyi qənaətinə gəlmişdir.
Bu
baxımdan Göyçay Rayon Məhkəməsi S.Abbasovanın mülkiyyət hüququnun məhdudlaşdırılmasına
səbəb olan qanunvericilik normasının şərh edilməsini zəruri hesab edərək
Konstitusiya Məhkəməsinə müraciət etmişdir.
Konstitusiya
Məhkəməsinin Plenumu müraciətdə qaldırılan məsələyə aydınlıq gətirilməsi üçün
mülkiyyət hüququ, onun məhdudlaşdırılması halları və hədləri ilə bağlı
Konstitusiyanın, mülki qanunvericiliyin və beynəlxalq-hüquqi aktların
normalarının nəzərdən keçirilməsini vacib
hesab edir.
Azərbaycan
Respublikasında mülkiyyət toxunulmazdır və dövlət tərəfindən müdafiə olunur. Mülkiyyət
dövlət mülkiyyəti, xüsusi mülkiyyət və bələdiyyə mülkiyyəti növündə ola bilər (Konstitusiyanın
13-cü maddəsinin I və II hissələri).
Konstitusiyanın 29-cu maddəsinin I, II və III hissələrinə görə, hər kəsin mülkiyyət hüququ
vardır. Mülkiyyət hüququ, o cümlədən xüsusi mülkiyyət hüququ qanunla qorunur. Heç kəs məhkəmənin qərarı
olmadan mülkiyyətindən məhrum edilə bilməz. Hər kəsin mülkiyyətində
daşınar və daşınmaz əmlak ola bilər. Mülkiyyət hüququ mülkiyyətçinin təkbaşına
və ya başqaları ilə birlikdə əmlaka sahib olmaq, əmlakdan istifadə etmək və
onun barəsində sərəncam vermək hüquqlarından ibarətdir.
Eyni
zamanda Konstitusiyanın 29-cu maddəsinin VI hissəsində müəyyən edilmişdir ki, sosial ədalət və torpaqlardan səmərəli
istifadə məqsədi ilə torpaq üzərində mülkiyyət hüququ qanunla məhdudlaşdırıla
bilər.
Mülki Məcəllənin 6-cı maddəsi mülki
qanunvericiliyin mülki hüquq subyektlərinin bərabərliyi, mülki hüquq subyektlərinin
iradə sərbəstliyi, mülkiyyətin toxunulmazlığı, müqavilələr azadlığı, mülki
hüquqların məhkəmə müdafiəsi və s. prinsiplərini təsbit etmişdir. Məcəllənin
6.3-cü maddəsində nəzərdə tutulmuşdur ki, dövlət
və ictimai təhlükəsizliyin, ictimai qaydanın, cəmiyyətin sağlamlığının və mənəviyyatının
qorunması, digər şəxslərin hüquq və azadlıqlarının, şərəfinin və təmiz adının
müdafiəsi üçün zəruri olduqda mülki hüquqlar yalnız qanunla məhdudlaşdırıla bilər.
Mülki
Məcəllənin mülkiyyət hüququnun anlayışını və məzmununu müəyyən edən 152.1-ci
maddəsinə görə, mülkiyyət hüququ - subyektin ona mənsub əmlaka (əşyaya) öz istədiyi
kimi sahib olmaq, ondan istifadə etmək və ona dair sərəncam vermək üzrə dövlət
tərəfindən tanınan və qorunan hüququdur.
Mülkiyyət
hüququ mülkiyyətçinin ona məxsus olan əmlaka faktiki sahib olmaq, öz tələbatlarının
təmin olunması üçün təyinatından asılı olaraq bu əmlakdan istədiyi kimi istifadə
etmək, əmlakın hüquqi müqəddəratını öz iradəsinə görə müəyyən etmək, həmçinin
qüvvədə olan qanunvericilik çərçivəsində digər şəxslərin hüquq və qanunla
qorunan maraqlarını pozmadan həmin əmlak üzərində dövlət tərəfindən təminat
altına alınmış üstünlüyünə üçüncü şəxslərin müdaxiləsini aradan götürmək, bu
zaman öz mülahizəsinə görə və maraqlarına uyğun hərəkət etmək səlahiyyətidir.
Mülki
Məcəllənin 152.5-ci maddəsində göstərilmişdir ki, mülkiyyətçi qanunda və ya müqavilədə müəyyən edilən məhdudiyyətlər
nəzərə alınmaqla müəyyənləşdirilmiş hədlərdə əmlaka (əşyaya) sərbəst
surətdə sahib ola, ondan istifadə edə və ona dair sərəncam verə bilər.
Oxşar
norma Azərbaycan Respublikası Torpaq Məcəlləsinin 49.1-ci maddəsində də nəzərdə
tutulmuşdur. Belə ki, həmin maddəyə əsasən, hüquqi
və fiziki şəxslərin torpaq üzərində xüsusi mülkiyyət hüququ — torpaqlar üzərində
qanunla və müqavilə ilə müəyyən edilən məhdudiyyətlərə və digər şərtlərə riayət
etməklə sahiblik, istifadə və sərəncam hüququdur.
Mülkiyyətin
bir növü kimi bələdiyyə mülkiyyətində olan torpaqların idarə edilməsi xüsusiyyətləri
nəzərə alınmaqla onların mülkiyyətə, istifadəyə və icarəyə verilməsinin ümumi
qaydaları, istifadəsi və mühafizəsi sahəsində hüquq münasibətləri “Bələdiyyə
torpaqlarının idarə edilməsi” haqqında Qanunla tənzimlənir.
Bununla
yanaşı, “Bələdiyyə torpaqlarının torpaq hərracları və ya müsabiqələri vasitəsilə
verilməsinin tənzimlənməsi məqsədilə Azərbaycan Respublikasının bəzi
qanunvericilik aktlarına dəyişikliklər və əlavələr edilməsi barədə” Azərbaycan
Respublikasının Qanunu qəbul edilmiş və həmin Qanunla bələdiyyə torpaqlarının
idarə olunması sahəsində ciddi islahatlar həyata keçirilmiş, bələdiyyə
torpaqlarının satışı və icarəsinin torpaq hərracları və ya müsabiqələri vasitəsilə
həyata keçirilməsi nəzərdə tutulmuşdur. Bu dəyişikliklərin edilməsində əsas məqsəd
torpaqların satışı və icarəsi sahəsində şəffaflığın təmin olunması, bazar
iştirakçıları üçün bərabər imkanların yaradılması və digər neqativ halların
qarşısının alınması olmuşdur.
“Bələdiyyə
torpaqlarının idarə edilməsi haqqında” Qanunun 6.1-ci maddəsinə əsasən, bələdiyyə mülkiyyətində olan torpaqlar Azərbaycan
Respublikasının torpaq qanunvericiliyinə, "Bələdiyyələrin əraziləri və
torpaqları haqqında" Azərbaycan Respublikasının Qanununa və torpaq
münasibətlərini tənzimləyən digər normativ hüquqi aktlara uyğun olaraq
mülkiyyətə, istifadəyə və icarəyə verilir.
Həmin
Qanunun 6.2-ci maddəsində bələdiyyə mülkiyyətində olan torpaqların hər hansı
hüquqla hüquqi və fiziki şəxslərə verilməsinin bələdiyyələrin qərarı və
tərəflər arasında bağlanmış müqavilə əsasında həyata keçirildiyi qeyd
olunmuşdur. Həmin müqavilədə tərəflərin hüquqları və vəzifələri, torpaq
sahəsinin hüquqi statusu, öhdəliklər, servitutlar və digər məhdudiyyətlər,
müqaviləyə xitam verilməsinin əsasları və torpaqların istifadəsi və mühafizəsi
üzrə başqa şərtlər nəzərdə tutulur.
Qeyd
olunmalıdır ki, 2014-cü il 16 dekabr tarixli 1145-IVQD nömrəli Azərbaycan
Respublikasının Qanunu ilə “Bələdiyyə torpaqlarının idarə edilməsi haqqında”
Qanuna 9.8-ci maddə əlavə edilmişdir. Həmin maddəyə görə, “Torpaqların dövlət
ehtiyacları üçün alınması haqqında” Azərbaycan Respublikasının Qanununda və Azərbaycan
Respublikasının tərəfdar çıxdığı beynəlxalq müqavilələrdə müəyyən edilən hallar
istisna olmaqla, bu Qanunun 9.1-ci maddəsində müəyyən edilmiş əsaslarla mülkiyyətinə
fərdi yaşayış evinin tikintisi üçün torpaq sahəsi əldə etmiş şəxs həmin torpaq
sahəsini beş il müddətində özgəninkiləşdirə bilməz. Belə məhdudiyyət bələdiyyənin
qərarında və tərəflər arasında bağlanmalı olan müqavilədə nəzərdə tutulmalıdır.
“Bələdiyyə torpaqlarının idarə edilməsi haqqında”
Qanunun 9.1-ci maddəsində isə müəyyən
edilmişdir ki, bələdiyyənin ərazisində daimi
yaşayan və eyni zamanda ən azı beş il müddətində yaşayış yeri üzrə qeydiyyatda
olan Azərbaycan Respublikası vətəndaşlarının mülkiyyətinə bu Qanunun 9.8-ci maddəsində müəyyən edilmiş
məhdudiyyət nəzərə alınmaqla fərdi yaşayış evinin tikintisi üçün
torpağın ayrılması, habelə Azərbaycan
Respublikasının tərəfdar çıxdığı beynəlxalq müqavilələrdən irəli gələn öhdəlikləri
yerinə yetirmək məqsədi ilə torpağın dövlət mülkiyyətinə və ya icarəsinə verilməsi istisna
olmaqla, digər hallarda bələdiyyə torpaqları üzərində mülkiyyət və icarə
hüquqları yalnız açıq torpaq hərracları və ya müsabiqələri vasitəsilə əldə edilə
bilər.
Qeyd olunan maddələrin məzmunundan göründüyü
kimi, bələdiyyə torpaqları üzərində mülkiyyət və icarə hüquqlarının əldə edilməsinin
ümumi qaydası kimi, onların açıq torpaq hərracları və ya müsabiqələri yolu ilə əldə
edilməsi nəzərdə tutulmuş, bu qaydadan bir sıra istisnalar da müəyyən
edilmişdir. Həmin istisnalara bələdiyyənin ərazisində daimi yaşayan və eyni
zamanda ən azı beş il müddətində yaşayış yeri üzrə qeydiyyatda olan Azərbaycan
Respublikası vətəndaşlarının mülkiyyətinə beş il müddətinə özgəninkiləşdirmək
qadağan edilməklə fərdi yaşayış evinin tikintisi üçün torpaq sahəsinin
ayrılması və Azərbaycan Respublikasının tərəfdar çıxdığı beynəlxalq müqavilələrdən
irəli gələn öhdəlikləri yerinə yetirmək məqsədi ilə torpağın dövlət mülkiyyətinə
və ya icarəsinə verilməsi aiddir.
Başqa sözlə, bələdiyyə torpaqları hərrac və ya
müsabiqə keçirilmədən də mülkiyyətə verilə bilər. Bu istisna bələdiyyənin ərazisində
daimi yaşayan və eyni zamanda ən azı beş il müddətində yaşayış yeri üzrə
qeydiyyatda olan Azərbaycan Respublikası vətəndaşlarının yaşayış şəraitinin
yaxşılaşdırılması üçün onların mənzilə ehtiyaclarının təmin edilməsi və s. məqsədlərə
yönəlmişdir. Bu zaman onlara hərrac və ya müsabiqədən kənar, daha uyğun şərtlərlə
torpaq sahəsinin satışı təmin olunur və bu halda beş il müddətinə özgəninkiləşdirilmə
ilə bağlı məhdudiyyət tətbiq olunur.
Torpaq
münasibətlərinin özünəməxsusluğunu, onun təyinatlı və güzəştli şərtlərlə
satışını nəzərə alaraq, qanunverici bu cür məhdudiyyət tətbiq etmişdir. Bu məhdudiyyət
Konstitusiyanın 29-cu maddəsi və Mülki Məcəllənin 152-ci maddəsi ilə müəyyən
edilmiş mülkiyyət hüququnun məhdudlaşdırılması kimi qiymətləndirilməməlidir. Qanunvericilikdə
belə məhdudiyyətlərin tətbiq edilməsinə rast gəlinir (məsələn, özəlləşdirilən
dövlət əmlakının təyinatının dəyişdirilməsinə zaman məhdudiyyətinin tətbiqi,
xüsusi mülkiyyətdə olmasından asılı olmayaraq torpaqdan istifadə hüququnun onun
təyinatına uyğun həyata keçirilməsi üzrə məhdudiyyətin tətbiqi və s).
Müraciətə
əlavə edilmiş sənədlərdən görünür ki, S.Abbasova ilə Göyçay rayonu Potu Bələdiyyəsi
arasında bağlanmış və notarial qaydada təsdiq edilmiş 11 iyul 2018-ci il
tarixli alğı-satqı müqaviləsinə əsasən, ona fərdi yaşayış evinin tikintisi məqsədi
ilə 0.12 ha torpaq sahəsi güzəştli şərtlərlə və dəyərindən aşağı qiymətə
satılmışdır. Müqavilədə “Bələdiyyə torpaqlarının idarə edilməsi haqqında”
Qanunun 9.8-ci maddəsinə istinad edilərək, ona beş il müddətində həmin torpaq
sahəsini özgəninkiləşdirmək qadağan edilmişdir. Sözügedən müqaviləni bağlayarkən
tərəflər bərabər hüquqlu subyektlər kimi iştirak etmiş, S.Abbasova iradəsini
ifadə etməkdə sərbəst olmuş və torpağın özgəninkiləşdirilməsinin məhdudlaşdırılması
ilə bağlı müqavilənin şərtini qəbul etmişdir.
Eyni
zamanda qeyd olunmalıdır ki, torpaqların beş il ərzində özgəninkiləşdirilməsinin
məhdudlaşdırılması bələdiyyə torpaqlarının dolayısı ilə bələdiyyə ərazisində
yaşamayan şəxslərə özgəninkiləşdirilməsinin, gəlir əldəetmə vasitəsinə çevrilməsinin,
habelə bələdiyyə torpaqlarının hərrac və ya müsabiqədən kənar satılmasının
qarışısının alınmasına yönəlmişdir ki, bu da Konstitusiyada və Mülki Məcəllədə
təsbit olunmuş mülkiyyət hüquqlarının məhdudlaşdırılmasına dair normalara zidd
hesab oluna bilməz.
Konstitusiya hüquq və
azadlıqlarla yanaşı, onlardan irəli gələn vəzifələri də müəyyən edir və
hüquqların həyata keçirilməsinə mümkün qanuni və əsaslı müdaxilələri istisna
etmir. Lakin hər hansı hüquqa, o cümlədən mülkiyyət hüququna qanuni müdaxilə
mütənasib olmalı, cəmiyyətin və ya dövlətin ümumi maraqları ilə fərdin konstitusiya
hüquqlarının qorunması arasında ədalətli tarazlığa nail olmaqla həyata keçirilməlidir.
Konstitusiya
Məhkəməsinin Plenumu “Azərbaycan Respublikası Mülki Məcəlləsinin 220.6 və
221-ci maddələrinin bəzi müddəalarının şərh edilməsinə dair” 2014-cü il 4 aprel
tarixli Qərarında göstərmişdir ki, “Azərbaycan Respublikasında insan hüquq və
azadlıqlarının həyata keçirilməsinin tənzimlənməsi haqqında” Azərbaycan
Respublikasının Konstitusiya Qanununda hüquq və azadlıqların, o cümlədən
mülkiyyət hüququnun ümumi məhdudiyyətlərinin hüdudları müəyyən olunmuşdur.
Mülkiyyət hüququnun məhdudlaşdırılması qanunçuluğun tələbinə cavab verməli, qoyulan
məhdudiyyətlər həmin hüququn mahiyyətini dəyişməməli, başqa şəxslərin hüquq və
azadlıqlarının müdafiəsi məqsədilə tətbiq edilməli, qanuni məqsədə yönəlməli
və həmin məqsədə mütənasib olmalıdır.
İnsan
Hüquqları üzrə Avropa Məhkəməsinin Broniovski
Polşaya qarşı iş üzrə Böyük Palatanın 2004-cü il 22 iyun tarixli Qərarında
göstərilmişdir ki, mülkiyyətdən maneəsiz istifadə hüququna dövlət hakimiyyəti
orqanı tərəfindən edilən istənilən müdaxilə qanuni olmalıdır. Qanunilik
prinsipi onu da nəzərdə tutur ki, daxili qanunvericiliyin tətbiq edilə bilən
normaları kifayət qədər əlçatan, dəqiq olsun və tətbiq edilərkən onların nəticələrini
öncədən görmək mümkün olsun. “İnsan hüquqlarının və əsas azadlıqların müdafiəsi
haqqında” Konvensiya (bundan sonra – Konvensiya) tərəfindən tanınan hüququn və
ya azadlığın həyata keçirilməsinə hər hansı müdaxilə qanuni məqsəd daşımalıdır.
Konvensiyanın
1 saylı Protokolunun 1-ci maddəsinə əsasən, hər bir fiziki və hüquqi şəxs
öz mülkiyyətindən dinc istifadə hüququna malikdir. Heç kəs, cəmiyyətin
maraqları naminə, qanunla və beynəlxalq hüququn ümumi prinsipləri ilə nəzərdə
tutulmuş şərtlər istisna olmaqla, öz mülkiyyətindən məhrum edilə bilməz. Qeyd
olunan normanın məzmunundan görünür ki, mülkiyyət hüququnun məhdudlaşdırılması qanunçuluğun
tələblərinə cavab verməli, başqa şəxslərin hüquq və azadlıqlarının müdafiəsi məqsədi
ilə tətbiq edilməli, mütənasib olmalı və bu konstitusiya hüququnun mahiyyətini
dəyişməməlidir.
“Bələdiyyə
torpaqlarının idarə edilməsi haqqında” Qanunun 9.8-ci maddəsində nəzərdə
tutulan məhdudiyyət Konvensiyanın tələbləri baxımından qiymətləndirilərək qeyd
olunmalıdır ki, bu məhdudiyyət qanun qüvvəli normativ hüquqi aktla müəyyən edilərək
qanunilik və müəyyənlik prinsiplərinin tələblərinə cavab verir və Azərbaycan
Respublikası vətəndaşlarının yaşayış şəraitinin yaxşılaşdırılması üçün onların mənzilə
ehtiyaclarının təmin edilməsi kimi cəmiyyətin ümumi maraqlarına xidmət etməklə
qanuni məqsəd daşıyır.
Yuxarıda
qeyd olunanlara əsasən Konstitusiya Məhkəməsinin Plenumu aşağıdakı nəticəyə gəlir:
- “Bələdiyyə torpaqlarının idarə edilməsi haqqında” Qanunun
9.8-ci maddəsinin torpaq sahəsinin özgəninkiləşdirilməsinin
məhdudlaşdırılması ilə bağlı müddəası Konstitusiyanın 29-cu maddəsinin
VI hissəsinin və Mülki Məcəllənin 152.5-ci maddəsinin tələblərinə uyğun olmaqla mülkiyyətçinin
hüququnu pozmur.
Göstərilənlərə əsasən Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 130-cu maddəsinin VI hissəsini, “Konstitusiya Məhkəməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun 60, 62, 63, 65-67 və 69-cu maddələrini rəhbər tutaraq Konstitusiya Məhkəməsinin Plenumu
QƏRARA ALDI:
1. “Bələdiyyə torpaqlarının idarə edilməsi haqqında”
Azərbaycan Respublikası Qanununun 9.8-ci maddəsinin torpaq sahəsinin özgəninkiləşdirilməsinin məhdudlaşdırılması ilə bağlı müddəası
Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 29-cu maddəsinin VI hissəsinin
və Azərbaycan Respublikası Mülki Məcəlləsinin 152.5-ci maddəsinin tələblərinə
uyğun olmaqla mülkiyyətçinin hüququnu pozmur.
2.
Qərar dərc edildiyi gündən qüvvəyə minir.
3.
Qərar “Azərbaycan”, “Respublika”, “Xalq qəzeti”, “Bakinski raboçi”
qəzetlərində və “Azərbaycan Respublikası Konstitusiya Məhkəməsinin Məlumatı”nda
dərc edilsin.
4. Qərar
qətidir, heç bir orqan və ya şəxs tərəfindən ləğv edilə, dəyişdirilə və ya
rəsmi təfsir edilə bilməz.
Sədr
Fərhad Abdullayev
